Simbiose

Baixalo ate o chan

nu

Provocando a

simbiose entre dous

Bandos

Adoquíns húmidos que

respiran  a través

Do  corpo branco

                  (e trémolo)

A vida contaxiándose

A través do ventre

Nas ramificacións bébedas

De noite e choiva e

Néboa.

E todos eses brazos encerran

A desesperanza

O aprisionamento por baixo da

                                                         Consciencia:

      

        A pedra

        Onde quedou gravada

                                                                                Cada pegada

                                                                                Cada volta atrás

         Cada pensamento

         Tódalas caídas sobre a

        Pedra

       Infinda 

                      

                        E húmida.

                           

…SIMBIOSE…

Ao ralentí

Do motor interno

Das nosas terras