jueves, 3 de octubre de 2013

Con ou sen té?



Así es mi vida,
piedra,
como tú. Como tú,
piedra pequeña;
como tú,
piedra ligera;
como tú,
canto que ruedas
por las calzadas
y por las veredas


Quero espertar nunha vila descoñecida
No intre previo ao amencer
Escoita-lo crepitar das achas de eucalipto
Consumíndose lentamente
Quero para nós unha danza de siluetas na parede
Unha melodía de chuvia deslizándose na atalaia
Quero furia, vento, relámpagos e tronos
Quérote preto e segura de ti mesma
Hai un matiz de calma na violencia
do teito do noso lar
Que despunte ao alba un atisbo de claridade
Frío, húmido aínda, desér(ti)co



como tú,
guijarro humilde de las carreteras;
como tú,
que en días de tormenta
te hundes
en el cieno de la tierra
y luego
centelleas
bajo los cascos
y bajo las ruedas;



Saír;
O crepitar das rachas resoa en cada canto
Dos rueiros e o devalar dos pasos fixa
Os coios ao cauce do regueiro.

Na ribeira nacen os castiñeiros
ao pé dos xuncos mollados
que proseguen
até o devir


como tú, que no has servido
para ser ni piedra
de una lonja,
ni piedra de una audiencia,
ni piedra de un palacio,
ni piedra de una iglesia;


Non quero un colar de perlas,
quero pedras do camiño



como tú,
piedra aventurera;
como tú,
que tal vez estás hecha
sólo para una honda,
piedra pequeña
y
ligera... 

                       (León Felipe)



Quérote con ou sen té.




No hay comentarios:

Publicar un comentario