Óelo?

Algún día espertarás

(A medianoite)

E eu xa non estarei.

Evaporáronse as miñas

 Xemas xélidas

Recorrendo o teu

Peito ardendo.

( Na metade

      do

Traxecto)

As campás sobrevoarán

A cidade buscándome.

E aniñarán en ti,

No teu corazón de palla

Seca.

Porque o inverno é duro

E a maioría das aves migran.

Máis ti elixiches hibernar

Coma un oso do

Polo Medio.

Encerrándote nos recordos.

Sobre as sabas amarelentas.

E a variña de incenso,

Ardendo medorenta

Na mesa do salón.

Xunto ao meu derradeiro

Bico,

Que se esgota.

Óelo?

É o vento.

Óesme?

Son eu, quen

Leva dentro.